Τέσσερις χρεοκοπημένοι νεκροθάφτες οργανώνουν την αρπαχτή που θα τους δώσει την ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους εγκαταλείποντας το επάγγελμα – που αρχικά ξεκίνησαν σαν προσωρινή βιοποριστική λύση, αλλά έμειναν σε αυτό μία ζωή. Πραγματοποιούν, με την υπόσχεση μεγάλης αμοιβής, την τελευταία επιθυμία αποθανόντα Έλληνα της αλλοδαπής, που είναι να τον πάνε για ταφή από την Αθήνα σε κάποιο χωριό της Βοιωτίας, με τα πόδια. Αυτή η παράξενη τελευταία επιθυμία, θα οδηγήσει σε μια οδύσσεια, που θα μετατραπεί σε ένα απροσδόκητο ταξίδι αυτογνωσίας…

Λίγα λόγια για την ταινία

Τα «4 Μαύρα Κουστούμια» είναι κάτι περισσότερο από μία μαύρη κωμωδία. Είναι μία ταινία με λαϊκή καρδιά και φευγάτο πνεύμα που διαθέτει ταυτόχρονα γέλιο, συγκίνηση και χαρακτήρα. Η ζωή και ο θάνατος, η επιτυχία και η αποτυχία, η αισιοδοξία και η απογοήτευση, είναι όλα διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος, ενός νομίσματος όμως που για τους ήρωες της ταινίας μέχρι τώρα ήταν κάλπικο! Έτσι, αποφασίζουν να φορέσουν τα μαύρα τους κουστούμια, για τελευταία ελπίζουν φορά, και να μπλέξουν σε μια ιστορία που θα μπορούσε να τους αποζημιώσει για τα καλά.

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης, με οδηγό το χιούμορ, την ευαισθησία και πιο ώριμος από ποτέ, ολοκληρώνει το προσωπικό του στυλ και κατευθύνει τους τέσσερις ήρωες σε ένα διασκεδαστικό κινηματογραφικό οδοιπορικό μπροστά και πίσω από την κάμερα. Δίπλα του επιλέγει ηθοποιούς και συντελεστές με τους οποίους έχει συνεργαστεί άψογα και στο παρελθόν, δίνοντας έτσι στην ταινία και ένα αίσθημα νοσταλγίας. Ο «θίασος» αυτός του Ρένου Χαραλαμπίδη ταξιδεύει με τελικό προορισμό ένα χωριό στη Βοιωτία, αλλά και τις καρδιές των θεατών, μέσα από εικόνες της ελληνικής πραγματικότητας που ορισμένες φορές μοιάζουν με ζωντανό πίνακα ζωγραφικής.

Με κωμικοτραγικές καταστάσεις, ζωντανές ατάκες που «σκοτώνουν», ανεκπλήρωτα όνειρα και εκπληρωμένες υποσχέσεις, τα «4 Μαύρα Κουστούμια» θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια feel-good περιπέτεια ζωής και θανάτου. Μα πάνω από όλα – και με μια ανατροπή που κανείς δεν περιμένει – τα «4 Μαύρα Κουστούμια» φιλοδοξούν να είναι ένα μάθημα για τη δύναμη του έρωτα: του έρωτα για τη ζωή, αλλά και …γενικότερα!

Από την ιδέα στο φιλμ

Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Ρένος Χαραλαμπίδης βασισμένος σε μία ιδέα που τριγύριζε στο μυαλό του από τη δεκαετία του ’90. Τελικά, όταν πήρε το πράσινο φως από την εταιρεία παραγωγής Boo Productions, συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Σεμινάριο Σεναρίου MFI (Mediterranean Film Institute) όπου και αναπτύχθηκε το τελικό σενάριο της ταινίας. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το τέλος Μαΐου του 2009 και ολοκληρώθηκαν αρχές Ιουλίου σε συμπαραγωγή από τη NOVA και τη στήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Το κινηματογραφικό συνεργείο ακολούθησε και αυτό το ταξίδι των τεσσάρων νεκροκομιστών: από τον Πειραιά στην Αθήνα και μέσω της Εθνικής Οδού στον Θηβαϊκό κάμπο και τον ιστορικό κάμπο των Λεύκτρων στη Βοιωτία.

Η μουσική της ταινίας

Εκτός από το σενάριο, τη σκηνοθεσία και έναν από τους βασικούς ρόλους, το όνομα του Ρένου Χαραλαμπίδη βρίσκεται και στη μουσική σύνθεση της ταινίας. Ο πολυμήχανος ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος αποκαλύπτει ένα «κρυφό» του ταλέντο γράφοντας και τη μουσική της νέας του ταινίας.

Η κινηματογραφική μουσική του Ρένου Χαραλαμπίδη δε συνοδεύει απλά τους ήρωες στο ταξίδι τους, αλλά λειτουργεί συμπληρωματικά στην αφήγηση της ιστορίας. Γράφτηκε παράλληλα με το σενάριο και ολοκληρώθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με αυτό, γι’ αυτό και υπάρχει μία τόσο δυνατή σύνδεση ανάμεσα στα δύο. Εκτός από την πρωτότυπη μουσική που συνέθεσε ο ίδιος, ο Ρένος Χαραλαμπίδης επιμελήθηκε και όλα τα μουσικά κομμάτια που ακούγονται στην ταινία.

Το CD soundtrack με τη μουσική της ταινίας κυκλοφορεί από την CORRECT ( www.correct.gr )

Σημείωμα του σκηνοθέτη

«Ζούμε σε έναν πολιτισμό που αποστρέφεται το θάνατο και κατά συνέπεια τον ίδιο το νεκρό. Όλα γίνονται στα γρήγορα για να εξαφανίσουμε τον εκλιπόντα αλλά σε αυτή την ταινία ο νεκρός δεν θέλει να φύγει πριν πραγματοποιήσει ένα τελευταίο ταξίδι επιστροφής εκεί που τον οδηγεί – αν και δεν χτυπάει πια – η καρδιά του.

Η ταινία είναι ένα road movie με όχημα ένα φέρετρο. Μια οδύσσεια ενός νεκρού Οδυσσέα που οι σύντροφοι-νεκροθάφτες δε λένε να τον εγκαταλείψουν μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη του, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν τον γνώρισαν ποτέ εν ζωή και δεν μπορούν και να φανταστούν τι αυτός εννοεί ως Ιθάκη- και που, κατά βάθος, είναι η προσωπική Ιθάκη του καθενός.

Η ξαναμμένη άσφαλτος της εθνικής οδού μετατρέπεται σε καλμαρισμένη θάλασσα επιστροφής
σε ένα road movie με όχημα μια κάσα, όπου τέσσερις νεκροκομιστές (κοράκια) και ένας μυστηριώδης νεκρός επιστρέφουν, έστω και καθυστερημένα, εκεί που ο καθένας πραγματικά – και όχι φαντασιακά – ανήκει.

Σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας προς την ωριμότητα -έτσι όπως ο καθένας εννοεί την ωριμότητα, αλλά και το ταξίδι- θα οδηγηθούν στην προσωπική κάθαρση με το να αποκαλυφθούν όλα τα μυστικά, να χυθούν όλα τα δάκρυα και να βιωθούν όλοι οι φόβοι.

Τέσσερις διαφορετικοί και μοναχικοί άντρες που στην πραγματικότητα φοβούνται τη ζωή πιο πολύ και από το θάνατο, θα διδαχτούν από έναν νεκρό ότι ακόμα και αν κουβαλάμε τον θάνατο, θα μας πάει όπου θέλει η ζωή.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, κανείς δεν νικάει το θάνατο. Απλά κάποιοι κερδίζουν την ζωή.»

Ο σκηνοθέτης
Ρένος Χαραλαμπίδης

Αυτοδίδακτος ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, έχει πρωταγωνιστήσει στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο.
Ως σκηνοθέτης εμφανίστηκε το 1997 με το «No Budget Story» (δείτε σκηνές στο http://www.youtube.com/watch?v=nxp-FGHL-TE), μία ασπρόμαυρη ρομαντική κωμωδία που σημάδεψε τη δεκαετία του ’90. Απέσπασε βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, βραβείο β’ ανδρικού ρόλου για τον Γιώργο Βουλτζάτη, Ειδική Μνεία από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών) και στο Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης (βραβείο FIPRESCI). Με την πρώτη του κιόλας ταινία ξεκίνησε μια ολόκληρη σχολή με τη φιλοσοφία του γύρω από τον κινηματογράφο.
Ακολούθησαν το 2000 τα «Φτηνά Τσιγάρα», μία ταινία που στιγμάτισε τη γενιά του τέλους της δεκαετίας του ‘90 (δείτε το trailer της ταινίας στο http://www.youtube.com/watch?v=HlKJbNYplEI). Γυρισμένη ώστε να θυμίζει «τζαζ αυτοσχεδιασμό» η ταινία πλέον μοιάζει σαν αποχαιρετιστήριο άσμα σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια και αποτελεί σημαντικό δείγμα γραφής ενός ιδιαίτερου δημιουργού.
Το 2005, βασισμένος στο ομότιτλο βιβλίο του Πέτρου Τατσόπουλου, σκηνοθετεί την ταινία «Η Καρδιά του Κτήνους» (δείτε το trailer της ταινίας στο http://www.youtube.com/watch?v=PbwtHrPbOos) και καταφέρνει για ακόμα μία φορά να κερδίσει κοινό και κριτικούς.
Τα «4 Μαύρα Κουστούμια» είναι η τέταρτη σκηνοθετική του δουλειά με την οποία καθιερώνει το στιλ του σαν κινηματογραφιστής, δίνοντας ξεκάθαρα πια το προσωπικό του στίγμα στο ελληνικό σινεμά.